IPS en baile funky in são joão

in de gevangenis zitten jongesn tot 18 jaar in afwachting tot hun proces. de cellen zijn er donker, de bedden van beton, en ze zitten met veel te veel in de cellen. er hangt een kille geur, gelijk aan die van een slachthuis. elk jaar sterven er ongeveer 2 jongens door folteringen of worden doodgeslagen. roberto, de stichter van amar, geeft er elke dinsdag catechese, religieuze educatie, iets waar de jongens volgens de wet recht op hebben, en waarmee roberto en amar en de rest van de buitenwereld contact kan houden met de jongens in de gevangenis en wat er allemaal gebeurd.
ik was er al een maand geleden ongeveer voor de eerste keer. toen gingen we eerst liedjes zingen, en vertelde roberto het verhaal van de verloren zoon, en vertelde marcinha haar verhaal aan de jongens , de oudere zus van magali waar ik eerder over vertelde, en die ook voor amar werkt als educatore van straatkinderen, dat was ze vroeger zelf ook, en ze heeft ook 3 jaar in de jeugdgevangenis gezeten, en dat ze toch haar leven en een gezin heeft kunnen opbouwen.

daarna waren er groepsgesprekken, en vertelde een jongen aan stefano dat hij daar zat omdat hij iemand had vermoord.toen roberto vroeg wie van die jongens kinderen had, stak haast een 3e zijn hand op.
de jongens zaten op de grond, in twee blokken. later vertelde marcinha dat het ene blok de jongens van het rode comando waren, de andere die van het derde commando, de twee grote drugkartels van rio. als de jongens inde gevangenis komen, moeten ze van de gevangenisleidign kiezen, ofwel in de cellen van die van het rode ofwel in die van het derde. de meeste hebben al een link met een commando voordat ze in de gevangenis komen, toch wekrt het stadsbestuur en de leiding van de gevangenis de commando cultuur in de hand. in de gevangenis komen ze in een commando, waar ze dan voor de rest van hun leven bij blijven. alle jongens die daar zitten komen van de comunidades of van de straat, de armen.

toen we er vrijdag waren, zaten er ondertussen 3 jongens die ik ken van het straatkindercentrum in sao cristovao..

dit weekend ben ik met danyelle mee naar de comunidade van sao joao geweest. daar woont zij. danyelle werkt in de keuken van een ander huis van het project. die wilde mij ook graag meenemen naar de baile funkyvan haar wijk. die was wel eem pak gekker dan die van bij magali.
er was heel veel volk, en de jongens van het drugscommando daar dansten met hun wapens in delucht mee door het volk. met hun mitrailletten en hun pistolen omhoog, ik voelde mij toch niet zo op mijn gemak. er hangt ook zo´n mega machocultuur.
het internet cafe gaat sluiten, binnenkort meer.
heel veel groetjes uit rio. xxx fien

ah ja met carnaval, belangrijkste vergeten: met orunmila, groepje waarin ik speel, gespeeld op straat. zot, hier in lapa, 400.000 man op straat, kei druk, moest ook ineens een bus door, wij daardoor een rondje over het plein. machtig. we spelen afrosamba, de muziek uit bahia. vooraan dansten er 3 mensen in traditionele kledij, man was heerlij, het haar op mijn armen stond recht.