maandag 26 januari 2009

januari 2009

even een update.
veel gebeurd in januari. vlak na het schrijven van het vorige berichtje ben ik voor een paar dagen naar ilha grande, het grote eiland, getrokken. dat ligt aan de groene kust tussen rio en sao paolo. wel een beetje toeristisch, buitenlands en brasiliaans, maar wel heel mooi. bedekt met atlantisch woud, kan je mooie tochtjes maken. het regende heel de tijd, beetje een domper, maar het bleef prachtig.
daarna terug naar de organisatie. een tweede belgisch meisje die hier ook met het vic is, liesje carlier, arriveerde op 8 januari. ondertussen zijn jasmien en vinicius naar het noordoosten vertrokken, dat is wel jammer, maar nieuwe vrienden zijn in de maak.

ben verhuist naar de organisatie amar zelf, waar een gastenverblijf is. adriano en anamaria, de twee conciergen die daar wonen zijn zalige mensen. ondertussen is er ook een andere belgische jongen op bezoek geweest voor een week, aaron wajnberg, een pianist. hij steunt de projecten hier al sinds lange tijd met concerten en kwam die nu voor het eerst bezoeken. dat was wel tof, een paar toerisctische uitstapjes naar maracana, het grootste voetbalstadion in de wereld, en naar de pão de açucar, de berg in rio waar je met een kabelbaantje heen kan.
we hebben ook het project van amar in duque de caxias bezocht, in de verre buitenwijken van rio. daar heb ik al eerder over verteld, in de eerste week dat ik hier was ben ik daar naar een kerstmisviering geweest. nu waren we op het project zelf, en hebben we een wandelingetje in de wijk gemaakt. man, de armoede die je hier ziet, het lijkt wel een afrikaans dorp. het is daar ook enorm modderig, geen verharde wegen, en het had nog maar 1 dag geregend na een golf van hitte. het water van de rivier, een open riool, stond al aan de rand van de huizen. ondertussen heeft het nog 5 dagen geregend... een enorm contrast met het centrum van rio en het chique centrum van duque de caxias zelf. een rijke voorstad, met een grote olierafinaderij van petrobras, maar een grote arme populatie in de buitenwijken van de voorstad.
aaron heeft daar een concertje gegeven op een synthesizer, de kinderen vonden het tof.

de organisatie is gelegen aan de voet van enkele comunidades (favelas).zaterdagavond waren er enorme vuurgevechten, de drugsbende van de ene was een andere comunidade binnengevallen.
ik kwam s avonds laat thuis met de bus, hoorde veel geweren, adriano zei de volgende morgen dat dat al best gevaarlijk was. de kinderen die naar het centrum komen wonen in die comunidade, hoe moeten zei zich voelen?

ik heb een groep ontdekt die afro-braziliaanse muziek maken, percussie, en heb al 2 keer mogen meedoen. bangelijk. de mensen van de groep zijn ook heel tof, vrijdag mocht ik meedoen met een concertje, de buitenwipper nam me meeteen onder de arm als lid van de groep.

ben met jan daniels en aaron ook op bezoek geweest in een kleine rustige comunidade die gelegen is aan het treintje dat toeristen naar de christo brengt. is ontstaan toen de oude parkwachters, de christo is gelegen in een nationaal park, zich daar gingen vestigen. ze werken samen met het treintje, verzorgen bijvoorbeeld sambamuziek aan boord.

op de organisatie loopt het goed. begin de educatoren en de kinderen beter te kennen.
in dom helder,met de kinderen van de comunidade, zijn we op uitstap geweest naar de stad van de kinderen, met zwembaden ed. die gingen uit de bol. was in santa cruz, het verste deel van de stad rio, stel je voor, een uur en half in de bus, nog steeds deel van de gemeente/stad rio.
in de bus, echt op brasiliaans, iedereen staat recht, iedereen zingt, bij ons zou iedereen mooi moeten zitten, en zich stilletjes moeten bezig houden. zuster fatima, de coordinatrice van het huis, hield aan het begin van de terugtocht een speechke dat iedereen heel flink was geweest en dat ze nu lawaai mochten maken. zalig die vershcillen.

in het centrum van de straatkinderen in são cristóvão heb ik vrijdag heel de dag sjotterkas gespeeld met de jongens, s avonds flikkerde het balletje nog na in mijn hoofd.
er waren die dag ook veel meisjes, wat niet al te vaak gebeurd.
de meisjes zijn veel afstandelijker dan de jongens, het leven op straat is voor hen ook nog absoluut een pak harder. rodolfo, een educator van het centrum vertelde me dat het leven op straat voor de jongens van 12 a 13 ergens nog wel een spel is, de meisjes komen vaak in contact met sexueel misbruik, zij ervaren al heel snel dat het leven op straat een enorm lijden is.
diana en victoria, twee nog iets jongere meisjes waren de eerste waar ik wat contact mee kon leggen. ze vroegen of ik ze mee naar huis kon nemen en vertelden waarom ze niet meer thuis wonnden,dat was wel hard.. blij dat ikhen toch mee een toffe dag kon geven, s avonds moesten ze weer de straat op.

de confrontatie arm rijk is heel moeilijk te plaatsen hier in rio. dat je hier perfect je leventje van thuis kan leiden, maakt het des te complexer om het contrast te kunnen plaatsen. ook met de educatorne, die vaak zelf uit de sloppenwijken komen of op straat leefden, is het niet altijd eenvoudig. magali, de kokkin van het centrum waar ik al vriendschap mee sloot, vroeg me bijvoorbeeld of ik van mijn ouders een auto kreeg, en van die dingen. en of ik in een huis woonde zoals die uit de buurt van het centrum, een buurt met sjieke huizen, maar dooor de vele favelas errond ontwaard. die huizen zijn idd even groot als mijn huis in belgie, maar jas, als je weet dat die in een sloppenwijk woont naast avenida de brasil, een grote baan waar je op een uur rijden enkel comunidades tegen komt, waar veel armoede is en veel geweld, wat moet je dan zeggen?
toch niet altijd eenvoudig, wel confronterend
dat was het een beetje
hou jullie goed in belgie
fien

2 opmerkingen:

JAM zei

fien, o ônibus é difícil mesmo *R*R*R*

olha, esperamos vc em aracaju, viu?

mantenha contato sempre!

bjos enormes!!

Jamine

Stan! Stan! Stan! uw eerste Fan! zei

hey fien!!! this is berna now with Stan in Belgium. just checked your blog. nice to hear from you!!! the stories are impressive! do good and keep away from the firefights!!!

Berna & Stan